LES BOURGUIGNONS:
Anton van Brabant (1384 -1415)

X

Johanna de St. Pol ( ? - 1406)
Elisabeth van Gorlitz (1390 - 1451)

Antoine of Burgundy (August 1384 – 25 October 1415, in the battle of Agincourt), was Duke of Brabant, Lothier and Limburg. Anthony was the son of Philip II, Duke of Burgundy and Margaret III of Flanders, and brother of John the Fearless. He was the first Brabantian ruler of the House of Valois.

Van 1406 tot aan zijn dood in 1415 was hij hertog van Brabant en Limburg, een titel die hij op een vrij gecompliceerde wijze verwierf:
In 1396 stelde de kinderloze Johanna, hertogin van Brabant, haar nicht Margaretha van Male en haar zonen officieel aan als haar erfgenamen. Margaretha van Male was immers de dochter van Johanna's zuster, Margaretha van Brabant die getrouwd was met Lodewijk van Male, graaf van Vlaanderen.
Nadat deze opvolgingsregeling ook door de Staten van Brabant in 1401 was bekrachtigd, droeg Johanna het feitelijke bestuur van Brabant over aan Margaretha van Male, die haar zoon Anton als ruwaard aanstelde.
In hetzelfde jaar werd Anton gemachtigd de titel van hertog van Limburg te voeren.
Na de dood van hertogin Johanna van Brabant in 1406 onderschreef Anton op 18 december 1406 de Blijde Inkomst.
Enkele maanden voordien had hij met zijn broer Jan zonder Vrees en zijn zwager Willem VI, graaf van Holland-Zeeland en van Henegouwen een familieverbond gesloten.

Inmiddels nam de strijd om de macht in Frankrijk, waarbij Anton zijn broer Jan zonder Vrees steunde, een hachelijke wending. Anton wist zich uit de dreigende omsingeling van het Bourgondische kamp te redden door de Vrede van Atrecht (4 sept. 1414) tot stand te brengen.
Nadien bleef hij trouw aan de Franse koning in wiens dienst hij sneuvelde in de Slag bij Azincourt 1415.
In het hertogdom Brabant werd hij opgevolgd door zijn oudste zoon, Jan IV van Brabant.
Jan IV trouwt in 1418 met Jacoba van Beieren, gravin van Holland/Zeeland en Henegouwen. Zij verlaat hem in 1420.

The Duke of Brabant arrived late to the Battle of Agincourt 1415, and in his eagerness to reach the field, he dressed in improvised armour and wore a surcoat made from a trumpeter's flag. He fought valiantly but was captured.
He was executed along with the rest of the prisoners ordered by Henry V of England, the English being unaware of his high status and ransom value.
The execution was carried out as the much smaller English force found itself stretched to its limits, guarding prisoners with the battle still not won.
A counterattack on the King's baggage train (guarded only by women and children) is thought to have driven King Henry to the decision, thinking he was being attacked from the rear and some chroniclers have given Brabant's belated charge as this very cause, adding to the Duke's chivalric but tragic final story (see "Agincourt", J. Barker 2005).
Subsequently the executions stopped immediately the attack was seen to falter.

He married at Arras on 21 February 1402 Jeanne de St. Pol (d. 1406), daughter of Waleran III of Luxembourg, Count of Ligny and Saint-Pol.
Johanna van Saint-Pol (gestorven 1407) was een dochter van Walram III van Luxemburg-Ligny en van Maud Holland, dochter van Eduard de Zwarte Prins.

He married again at Brussels, on 16 July 1409, Elisabeth of Görlitz, duchess of Luxembourg (November 1390 – 8 August 1451), daughter of John, Duke of Görlitz. Elisabeth van Görlitz (Horovice in Bohemen, november 1390 - Trier, 3 augustus 1451), een kleindochter van Karel IV, keizer van het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie, was hertogin van Luxemburg van 1411 tot 1443, doordat zij Luxemburg 'in pand' kreeg van de afgezette Rooms-koning Wenceslaus. Toch regeerde zij niet de hele tijd, aangezien ze tweemaal getrouwd is geweest en haar echtgenoten als regerende hertogen liet optreden.
Elisabeth, die ook de titel 'Hertogin van Görlitz' droeg, als dochter van hertog Johan van Görlitz, bracht haar jeugd in Praag door, onder voogdijschap van haar oom, Rooms-koning Wenceslaus (tevens koning Bohemen als Wenceslaus IV).
Haar eerste echtgenoot, Antoon, was tevens hertog van Brabant en Limburg. Hij was de tweede zoon van Filips de Stoute en Margaretha van Male.
Voordat hij Elisabeth in 1409 huwde, was hij getrouwd geweest met Johanna van Saint-Pol, maar die was in 1407 overleden.

Na de dood van haar eerste man, in 1415, hertrouwde Elisabeth in 1418 met Jan van Beieren, tevens de prins-bisschop van Luik.
Deze zoon van graaf Albrecht van Holland maakte tegenover gravin Jacoba van Beieren van Holland aanspraak op Holland, maar overleed in 1425 kinderloos.
Na het overlijden van Jan had ze moeite haar gezag te handhaven en stelde daarom hertog Filips de Goede van Bourgondië in 1441 aan als ruwaard. In 1443 deed zij afstand van Luxemburg, in ruil voor een lijfrente.
Luxemburg werd toen ingelijfd bij de Bourgondische erflanden en Filips de Goede volgde haar op als hertog 'bij verpanding'.

 

Kinderen van Johanna van St Pol:
Jan IV van Brabant (1403–1427), hertog van Brabant
Philips van St. Pol (1404–1430), hertog van Brabant
Met Elisabeth:
Willem (2 June 1410 – 10 July 1410, Brussels)
unknown (1412)